Kanha was born in a rural area in Siem Reap Province in 1999.
She is a self-taught artist and works in photo and mixed media.
She is currently pursuing her English language degree at
university. Kanha feels art is essential to her soul as a mode of
self-expression and is deeply connected to her daily artistic
practice.

Current Artistic Practice
Kanha Hul aptly and poignantly documents the inner complexities inherent in the artist’s environment and acts as a metaphor for the universal burdens of womanhood. The artist strives to establish herself as an accomplished young woman, despite her disadvantaged social background, complex family history, existing in a poor economic climate and a tense political situation. Her work poses the question, « what place is there left to exist? »
Kanha Hul dares to poetically translate this feeling that inhabits her. Through her fears and anger, she guides us on a vital and intimate quest, wrought with the contrast of freedom and conditioning.
The camera is used as a stage, to declare silent feelings. The artist then deploys several techniques to restore “the truth”. Through paper cutting and painting, Kanha Hul appropriates the objectivity and subjectivity of the images to testify to the condition in which she evolves.

Kanha Hul, Forbidden, 2020
hand-cut photo, ink, acrylic – 53 x 80 cm, 450$

Women are Like Gold
“Women are like white cloth and men are like gold.” – Cambodian proverb
Forget the innocent and sacred significance of the color white, for it is also easily dirtied. Every act, every word of women in this society is scrutinized and subject to smear the immaculate purity expected from them.
Alternatively, the proverb tells us, men are like gold: resilient, sparkling fireworks, the color of the sun, sumptuous adornment, perpetually unblemished. Men are elevated to “man,” synonymous with all humanity and bringing us closer to powerful and proud deities. But look closer and you will see a deep, lustrous gold emanating from the artists’ depiction of her own body, challenging this outdated proverb and redefining Cambodian femininity.

កញ្ញាកើតនៅតំបន់ជនបទក្នុងខេត្តសៀមរាបក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៩ ។

នាងគឺជាសិល្បករដែលបង្រៀនខ្លួនឯងហើយធ្វើការជាមួយរូបថតនិងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយចម្រុះ។

បច្ចុប្បន្ននាងកំពុងបន្តការសិក្សាថ្នាក់ភាសាអង់គ្លេសរបស់នាងនៅ

សាកលវិទ្យាល័យ។ កញ្ញាមានអារម្មណ៍ថាសិល្បៈគឺចាំបាច់ចំពោះនាង

ដូចជាការបង្ហាញនូវមនោសញ្ចេតនារបសើនាងហើយក៏ជាផ្នែកមួយដែលទាក់ទងទៅនឹងសិល្បៈប្រចាំថ្ងៃរបស់នាង

សិល្បៈបច្ចុប្បន្ន

កញ្ញាបានសរសេរដោយភាពត្រឹមត្រូវនិងភាពស្មុគស្មាញនៃលក្ខណៈខាងក្នុងនៃបរិយាកាសសិល្បៈនិងដើរតួជាឧទាហរណ៍នៃសម្ពាពដែលដាក់លើស្រ្តីនៃសកលលោកក្នុងភាពជាស្ត្រី។ សិល្បកររូបនេះខិតខំបង្កើតខ្លួនឯងជានារីវ័យក្មេងម្នាក់ដែលទទួលបានជោគជ័យទោះបីជានាងមានបញ្ហាសង្គមមិនសូវល្អប្រវត្តិគ្រួសារស្មុគស្មាញមានស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចមិនល្អនិងស្ថានការណ៍នយោបាយតានតឹងក៏ដោយ។ ការងាររបស់នាងបានចោទជាសំណួរថា «តើមានកន្លែងណាដែលនៅសល់? »

កញ្ញាហ៊ានបកស្រាយសំនួរមួយបេះដោយបង្ហាញអារម្មណ៍ពិតរបស់នាង។ តាមរយៈការភ័យខ្លាចនិងកំហឹងរបស់នាង​នាងណែនាំយើងនូវអ្វីដែលសំខាន់ដល់ជីវិត, និងចង្អុលបង្ហាញ និងភាពផ្ទុយគ្នានៃសេរីភាពនិងភាពត្រជាក់ស្ថានភាំពក្នុងសង្គម។

កាមេរ៉ាត្រូវបានប្រើជាដំណាកមួយដើម្បីប្រកាសពីអារម្មណ៍ស្ងាត់ស្ងៀម។ បន្ទាប់មកវិចិត្រករបានដាក់ពង្រាយបច្ចេកទេសជាច្រើនដើម្បីស្តារ“ សេចក្តីពិត” ឡើងវិញ។ តាមរយៈការកាត់ក្រដាសនិងគូរគំនូរ កញ្ញា បានបង្ហាញពីលក្ខណៈសម្បត្តិនិងលក្ខណៈនៃរូបភាពដើម្បីជាសក្ខីភាពនៃស្ថានភាពដែលនាងវិវត្ត។

ស្ត្រីប្រៀបបានដូចជាមាស

ស្ត្រីគឺដូចជាក្រណាត់សហើយបុរសគឺដូចជាមាស” ។ – សុភាសិតខ្មែរមួយបានពោលថា

ភ្លេចពីអត្ថន័យដែលនិរទោស និងភាំពបរិសុទ្ធនៃពណ៌សព្រោះវាងាយនឹងប្រឡាក់ផងដែរ។ រាល់ទង្វើរាល់ពាក្យរបស់ស្ត្រីនៅក្នុងសង្គមនេះត្រូវបានគេវិនិច្ឆ័យនិងត្រូវរងនូវការស្អប់ខ្ពើមនៃភាពបរិសុទ្ធដែលមិនចេះរីងស្ងួតដែលរំពឹងទុកពីពួកគេ។

ម៉្យាងវិញទៀតសុភាសិតបានប្រាប់យើងថាបុរសគឺដូចជាមាស: ធន់នឹងកាំជ្រួចដែលមានពន្លឺពណ៌ព្រះអាទិត្យការតុបតែងលម្អដោយមិនលំអៀង។បុរសត្រូវបានគេតំរង់ទៅជា “បុរស” មានន័យដូចនឹងមនុស្សជាតិទាំងអស់និងនាំយើងខិតទៅជិតអាទិទេពដែលមានអំណាចនិងមោទនភាព។ ប៉ុន្តែបើមើល ឲ្យ កាន់តែជិតហើយអ្នកនឹងឃើញមាសភ្លឺថ្លាដែលលេចចេញពីរូបគំនូររបស់សិល្បករលើរាងកាយរបស់នាងដោយប្រឈមនឹងសុភាសិតសម័យនេះនិងកំណត់និយមន័យភាពជាស្ត្រីរបស់កម្ពុជា។

Kanha Hul, Only Me, 2020, hand-cut photo, ink, acrylic – 29,7 x 42 cm, Price 300$